Μπεμπα μου

Εχουν περασει λιγες ωρες απο την ωρα που τελειωσαμε -οριστικα-...

Μου λυπεις..

21/1/2007 00:52

Σε σκεφτομαι συνεχεια..

Λογικα τωρα θα εισαι εξω και θα περνας καλα...

Συνεχεια σκεφτομαι τι μπορει να κανεις..

Ξερω οτι κατα τις 2 παρα θα ξεκινησεις απο εκει και στις 2 εισαι στο κρεβατακι σου..

Σ'αγαπαω ρε Μπεμπα μου και μου λυπεις παρα πολυ...

21/1/2007 02:53

Τωρα θα κοιμασαι και θα ονειρευεσαι μωρακι μου..
Δεν προκειται να κοιμηθω θα σε σκεφτομαι συνεχεια..
Ξερω οτι αυτο θα μου κανει κακο αλλα δεν με νοιαζει..
Σε θελω τρελα..
Σ'αγαπαω..
Παντα ειχες τον τροπο σου να με κανεις να ξεχνιεμαι οταν δεν ειμαι καλα..
Τωρα γιατι να μην μπορει να γινει αυτο..


21/1/2007 05:47

Ψυχουλα μου θελω να ζησουμε ξανα τις στιγμες που μονο εσυ ξερεις να κανεις μοναδικες..

Δεν αντεχω αλλο..

Ελπιζω να σε ονειρευτω οπως καθε βραδυ τις τελευταιες δεκα μερες..

Σ'αγαπαω..

22/1/2007 00:27

Απο το πρωι περιμενα να μου στειλεις ενα μηνυμα για να ερθω..

Ενα τεταρτο πριν το ματς αποφασισα να παω για να ξεχαστω λιγο..Το εχω μετανοιωσει ηδη..

Με το που πηγα μου εστειλες μηνυμα..

Θα εκανα τα παντα για να σε δω λιγο..

Μιση ωρα νωριτερα να μου εστελνες και θα ημουν εκει..

Μου λυπεις παρα πολυ..

Σ'αγαπαω οσο τιποτα αλλο στον κοσμο Μπεμπα μου..

22/1/2007 17:31

Ο μεγαλυτερος εχθρος της ζωης, ο θανατος..

Ο μεγαλυτερος εχβρος της αγαπης, απουσια σου..

Πεθαινω μακρια σου. Μερα με την ημερα σβηνω...

Νοιωθω να χανομαι...

Μια ματια σου, ενα φιλι σου, μια σου λεξη, η αναπνοη σου,

μια αγκαλια σου, ενα αγγιγμα σου και ο χτυπος της καρδιας σου μου δινουν ζωη...

Δεν ζηταω τιποτα παραλογο, αυτο που αγαπαω ζηταω..

Αυτο που αγαπαω...

Το ζηταω γιατι θελω να ζησω...

Να ζησω κοντα σου, να ζησω στην αγκαλια σου...

Ενα αντιο, ενα δακρυ, μια σκια που χανεται, η απουσια σου, ο θανατος..

Το αντιο ηρθε, το δακρυ κοιλησε, η σκια χαθηκε, η απουσια σου

γιγαντωνεται και ο θανατος πλησιαζει...

Σε εχασα και χανομαι..

Σ'αγαπαω και θα σ'αγαπαω μεχρι να σταματησει η γη να γυριζει...

Ησουν ο παραδεισος μου, ησουν και εισαι τα παντα για μενα...

-Τωρα...κενο. -Τωρα...ενα σκοτεινο τιποτα...

Και οσο παει σκοτεινιαζει ολο και περισσοτερο...

Περασε το κοκκινο απογευμα... Το κοκκινο απογευμα της ζωης μου χαθηκε...

Ο ουρανος χανεται και μαζι του κι εγω...

Αλλα ελπιζω να ξημερωσει...

Μπεμπα μου.. Για παντα...

23/1/2007 00:20

Τοσο παραξενα συναισθηματα...
Ξαφνικα νοιωθω χαρουμενος..
Χαμογελω..
Μονο εσυ μπορεις να με κανεις να χαμογελαω..
Μου ειπες οτι θελεις να με δεις οτι θελεις να μπεις στην αγκαλιτσα μου και να μεινεις εκει..
Οτι μ'αγαπας και οτι δεν μπορεις χωρις εμενα και ξαφνικα
νοιωθω οτι απεκτησε νοημα και παλι η ζωη μου..
Αλλα κατι μεσα μου με τρωει μου λεει οτι καποια στιγμη θα μου στειλεις και θα
μου πεις πως ηταν λαθος και καλυτερα να μην βρεθουμε..
Θελω παρα πολυ να ερθεις, να σε δω , να σ'αγκαλιασω..
ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ..γιατι μονο κοντα σου αναπνεω..
Σ'αγαπαω..

17/9/2007 13:25 ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΕ 8,5 ΜΗΝΕΣ....

Γιατι παλι; 

30/9/2007 17:54 Θες...

Ηρθε ένα τραγούδι να μου θυμίσει εσένα:



Θες

Δημήτρης Μητροπάνος



Μουσική/Στίχοι:Στέφανος Κορκολής /Ρεβέκκα Ρούσση







Θες να ’μαι καλά να μην πονάω



θες να ’σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές



που ’χα κρατήσει για να σ’ έχω



θες να μη σου λέω πως σ’ αγαπάω



Να ζω και να ξεχνάω το άρωμά σου



θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ



Να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή



Να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτεί




Να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά

Να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά

Να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά

Να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά


Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ

μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω

να ’μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής

που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις

να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό

αυτό που πάντα μ’ άφηνε μισό

να ’μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες

μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες


Θες ότι κακό να το περνάω

θες να προσποιούμαι πως γελάω

χωρίς να ’σαι κοντά μου να υπάρχω

Θες δικαιολογίες πάντα να ’χω


Θες να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά

Να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά

Να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά

Να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά


Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ

μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω

να ’μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής

που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις

να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό

αυτό που πάντα μ’ άφηνε μισό

Να ’μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες

μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες


Θες να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό

αυτό που πάντα μ’ άφηνε μισό

να ’μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες

μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες


Θες να ’μαι καλά να μην πονάω

θες να ’σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές

που ’χα κρατήσει για να σ’ έχω

θες να μη σου λέω πως σ’ αγαπάω θες




Τελικά, τα πιο πολλά τα μπόρεσα. Όσα δεν μπόρεσα δεν τα ήθελες εσύ, αλλά εγώ, ο τυφλός…